Ponta de São Lourenço to jeden z najpiękniejszych i najbardziej wyjątkowych szlaków pieszych na Maderze. Dlaczego jest tak wyjątkowy? W przeciwieństwie do innych maderskich szlaków w górach, ciągnie się on wzdłuż wybrzeża. Maszerując tym szlakiem można zatem podziwiać widoki na otwarty ocean i klify.
Ze wszystkich szlaków pieszych, które przemierzyłam na Maderze – Ponta de São Lourenço – był jedynym, który wiódł wzdłuż wybrzeża. Myślałam, że takich szlaków będzie znacznie więcej, gdyż zazwyczaj wyspy mogą poszczycić się niezliczonymi trasami nadmorskimi. Na Maderze jednak królują góry i trasy wzdłuż lewad. Dlatego też naprawdę warto jest zaliczyć szlak na Półwyspie Świętego Wawrzyńca (taka jest polska nazwa Ponta de São Lourenço) i poznać inne oblicze Madery.
Szlak jest przepiękny i łatwy do pokonania. Oczywiście momentami trzeba podejść pod górę i mocne, maderskie słońce może odebrać resztki sił, ale ogólnie trasa jest łatwa. Jedynym minusem są tłumy, gdyż półwysep jest bardzo popularnym szlakiem także wśród rodzin z dziećmi. Często musiałam się zatrzymywać i spowalniać, bo na trasie robił się korek. Do tego w punktach widokowych zawsze stało bardzo dużo osób i czasem trudno było nawet zrobić zdjęcie, a co dopiero porządnie nacieszyć się widokiem. Najlepszym rozwiązaniem tutaj jest z pewnością wczesne wstanie i rozpoczęcie marszu jak najwcześniej rano. Myślę, że wschód słońca na Ponta de São Lourenço byłby zjawiskowy.
Gdzie leży Ponta de São Lourenço i jak dojechać
Półwysep Świętego Wawrzyńca to najbardziej oddalona na wschód część Madery. Najbliżej położone miasto to Caniçal, stolica Funchal oddalona jest o 35 km (ok 40 minut jazdy samochodem), a Porto da Cruz 17 km (ok 25 minut jazdy samochodem).
Z Caniçal na początek trasy można wybrać się na pieszo.
Jeżeli podróżujesz z Funchal lub innych części wyspy to najlepiej postaw na samochód. Droga jest bardzo prosta – wystarczy, że w aplikację wpiszesz jako trasę końcową PR8 Vereda da Ponta de São Lourenço. Na miejscu znajduje się parking, ale miejsca są dosyć ograniczone. Istnieje możliwość zaparkowania wzdłuż ulicy, ale te miejsca także zapełniają się szybko. Ja byłam na miejscu po godzinie 10 i udało nam się znaleźć wolne miejsce dopiero kilometr od głównego parkingu. Jak wspomniałam spacer najlepiej jest zacząć wcześnie rano lub późnym popołudniem.
Z Funchal istnieje także możliwość dojazdu autobusem miejskim, ale taka podróż trwa bardzo długo. Może być to jednak dobra alternatywa do samochodu i nie będziesz musiał się martwić o miejsce parkingowe!
Ile kosztuje wstęp na Ponta de São Lourenço
Wejście na szlak kosztuje €3 (ok 12 zł) od osoby. Opłaty pobierane są zaraz obok wejścia (na parkingu). Możliwa jest płatność kartą lub gotówką. Otrzymasz potwierdzenie płatności, którego nie zgub, gdyż możesz być poproszony o jego okazanie przy zejściu ze szlaku.
Czy naPonta de São Lourenço są restauracje i toalety
Na parkingu znajdują się budki z napojami i małymi przekąskami. Można tam kupić wodę, kawę i małe co nieco do zjedzenia.
Na końcu szlaku znajduje się małe schronisko z płatnymi toaletami oraz kawiarenką. W kawiarence można się zatrzymać, urządzić swój własny piknik. Można też tam kupić napoje, ciasta i dania obiadowe. Ceny są jednak dosyć spore. Ja na Półwysep Świętego Wawrzyńca wybrałam się z własnym prowiantem i w kawiarence kupiłam jedynie herbatę.
Ile trwa przejście szlaku na Ponta de São Lourenço
Szlak w obie strony ma długość 7 kilometrów i jego przejście sprawnym tempem zajmuje ok 3 godzin. Oczywiście w praktyce jest to więcej. Jeżeli weźmiesz pod uwagę przystanki na zdjęcia, odpoczynek, jedzenie to możesz tam spędzić nawet i pół dnia. I tak lepiej jest sobie zaplanować. Uważam, że Ponta de São Lourenço trzeba przejść na spokojnie, cieszyć się widokami, zrelaksować się a nie spieszyć 🙂
Poziom trudności szlaku na Ponta de São Lourenço
Szlak na Półwyspie Świętego Wawrzyńca nie należy do trudnych. Dla mnie trasa była łatwa. Momentami trzeba podejść pod górę i wspiąć się po schodach. To może oczywiście zmęczyć, ale nie są to momenty, które nazwałabym trudnymi. Mnie o wiele większą trudność sprawiło bardzo ostre słońce, które skutecznie wyssało ze mnie siły. Dlatego też koniecznie zabierz ze sobą nakrycie głowy i krem przeciwsłoneczny i oczywiście sprawdź pogodę. Na Maderze panuje mikroklimat, więc pogoda w oddalonym nieopodal Funchal może być zupełnie inna od tej na półwyspie.
Jak wygląda trasa na Ponta de São Lourenço
Szlak rozpoczyna się tuż za parkingiem. W tym miejscu pobierana jest też opłata wejściowa. Tutaj też znajdziesz tablicę informacyjną z mapką, której polecam zrobienie zdjęcia. Szlak jest tak prosty, że na pewno się na nim nie zgubisz, ale zdjęcie mapy z najważniejszymi punktami warto mieć.
Początek trasy biegnie z górki, więc jest bardzo łatwo i przyjemnie. Szlak jest bezpieczny i jeżeli masz ochotę to możesz z niego zejść i powspinać się na pagórki. Z wysokości lepiej widać ocean 😉
W trakcie drogi będziesz mijać kilka różnych punktów widokowych. Pierwszym z nich jest Miradouro de São Lourenço. Tutaj widać przepiękne formacje skalne. Widok jest niesamowity i w tym miejscu zatrzymałam się na dłużej. Po przeciwnej stronie od tego punktu znajduje się zejście na plażę São Lourenço. Na tej plaży masz możliwość kąpieli, więc nie zapomnij zabrać stroju kąpielowego i ręcznika.
W następnej części spaceru rozpoczyna się chodzenie pod górę i w dół. Momentami trzeba wspiąć się po schodach, potem zejść w dół, następnie trasa się wypłaszcza, żeby znów za chwilę zmienić rytm na góra-dół. Jak już wspomniałam nie jest to bardzo wyczerpujący szlak i z pewnością nie można go porównywać do szlaków górskich z ogromnymi przechyleniami. Osoby o słabej kondycji fizycznej pewnie małą zadyszkę złapią 🙂
Kolejnym ciekawym przystankiem jest miejsce Furna Cave. Tutaj podziwiać można z góry jaskinie skalne oraz kolejne ogromne formacje skalne.
Przypomnę jeszcze, że całość trasy jest niezacieniona i w bezchmurny dzień słońce naprawdę dopieka. Czapka na głowę to zatem podstawa.
W dalszej części szlak się zawęża i jeżeli jest dużo ludzi to trzeba się dosyć szybko poruszać. Nie trwa to jednak długo, bo po chwili znów wychodzisz na ogromną przestrzeń.
Twoim celem jest dotarcie do schroniska z kawiarenką. W pewnym momencie droga się rozwidli i będziesz mieć do wyboru – skręcić w lewo czy w prawo. Nie ma znaczenia, którą z nich wybierzesz, bo obie prowadzą do schroniska. Po dotarciu możesz odpocząć i wrócić tą samą trasą.
Jeżeli masz jeszcze siłę, to wybierz się do punktu obserwacyjnego Miradouro Ponta do Furado. Dotarcie do tego punktu było dla mnie najtrudniejszą częścią trasy. Po pierwsze trzeba się wspiąć na górę. Nie jednak wspinaczka jest trudna. Otóż trasa nie jest dobrze przygotowana. Jest to kamienista droga z małymi kamyczkami, które się obsuwają. W pewnych momentach są poręcze, ale one nie pomagają. Nie jest to bardzo trudne wejście, ale trzeba uważać i trzeba mieć dobre buty. Zejście jest zdecydowanie trudniejsze od wejścia.
Widoki jednak rekompensują wszelkie niedogodności. Z tego punktu zobaczyć można najpiękniejszą część Półwyspu Świętego Wawrzyńca.
Trasa powrotna jest dokładnie taka sama. Odpoczywając w kawiarence widziałam pracowników firm zajmujących się transportem wodnym, którzy oferowali powrót na parking łodziami. Oferty obejmowały powrót wraz ze zwiedzaniem jaskiń. Jest to więc jakaś alternatywa do powrotu na pieszo 😉
