Jak zdobyć najwyższy szczyt Madery – Pico Ruivo? Wcale nie wymaga to wielkiego wysiłku, godzin wspinaczki i litrów wylanego potu. Szlakiem PR 1.2 Vereda do Pico Ruivo dotrzesz na szczyt o wysokości 1862 metrów n.p.m szybciej niż się tego spodziewasz.
Zdobywanie górskich szczytów, a w szczególności tych najwyższych nie dla każdego brzmi jak sposób na idealne wakacje. Wczesne wstawanie, kilometry wspinania się pod górę, pot lejący się strumieniami… Może lepiej poleżeć nad basenem? Nie! Madera jest o tyle fajną wyspą, że naprawdę każdy znajdzie tam szlaki odpowiadające indywidualnym możliwościom. I co ciekawe, zdobycie najwyższego szczytu na Maderze o wysokości 1862 metrów n.p.m. jest naprawdę do zrobienia dla każdego!
Na Pico Ruivo prowadzi kilka szlaków. Najbardziej znany to ten rozpoczynający się na Pico Arieiro i prowadzący przez trzy najwyższe szczyty maderskie. Ten szlak jest faktycznie wyczerpujący i długi. Podobno najpiękniejszy na całej wyspie. Mówię podobno, bo mimo dużych chęci szlaku nie przeszłam. W wyniku pożaru część trasy została zamknięta i możliwe były to przejścia jedynie 1,2 km. Bardzo chciałam zdobyć Pico Ruivo, więc postawiłam na szlak PR 1.2 Vereda do Pico Ruivo, który okazał się bardzo przyjemny i dosyć szybki. Niestety trafiłam na słabe warunki atmosferyczne. Momentami było tak pochmurno, że nie widziałam kompletnie nic. Nie będzie to zatem tekst o pięknych widokach (chociaż jestem pewna, że takowe na trasie występują), a o szlaku samym w sobie i jak najlepiej go pokonać.
Dojazd i parking na szlaku Vereda do Pico Ruivo
Na początek szlaku najlepiej jest dojechać własnym samochodem. Nie dojeżdżają tam autobusy miejskie. Jeżeli zatem nie wynajmujesz samochodu, to alternatywą pozostają zorganizowane wycieczki z biur podróży. Takie biura dowożą chętnych busikami i towarzyszą przez całą trasę. Jeżeli jednak masz wynajęty samochód, to w nawigacji wpisz „Achada do Teixeira” lub „PR 1.2 Vereda do Pico Ruivo”. Na miejscu znajduje się spory, bezpłatny parking.
Opłaty wstępu na szlak Vereda do Pico Ruivo
Na Maderze wstęp na wszystkie szlaki kosztuje €3 (ok 12 zł). Zazwyczaj przy samym wejściu należy uiścić opłatę kartą lub w gotówce. W moim przypadku nikt na tym szlaku opłaty nie pobierał. Jeżeli tak się stanie to należy zapłacić online (szczegóły można znaleźć na tablicy informacyjnej przy wejściu na szlak).
Ile trwa przejście szlaku Vereda do Pico Ruivo
W jedną stronę trasa liczy 2,8 km (5,6 km w obie strony) i przejście w obie strony zajmuje ok 3 godzin.
Czy szlak Vereda do Pico Ruivo jest trudny
Szlak jest dosyć łatwy. Występują przewyższenia, ale dosyć małe. W wolnym tempie myślę, że każdy da radę pokonać trasę. Problem może pojawić się jedynie na ostatnich 300 metrach. Końcówka trasy to bowiem wspinaczka po schodach na sam szczyt. Tutaj można się zmęczyć. Jest to jednak jedynie 300 metrów, więc myślę, że po zaciśnięciu zębów uda się każdemu 🙂
Restauracje i toalety na szlaku Vereda do Pico Ruivo
Restauracja wraz z toaletą znajdują się tuż przy parkingu. Kolejne toalety z kawiarenką znaleźć można w schronisku na trasie, po mniej więcej 80 minutach marszu. Schronisko położone jest tuż przed tą najgorszą częścią trasy, czyli wspinaczką na szczyt. Można zatem sobie odpocząć i nabrać sił 🙂
Szczegółowy opis szlaku Vereda do Pico Ruivo
Marsz na Pico Ruivo rozpoczęłam rano, bo tylko wtedy pogoda nie zapowiadała deszczu. Były za to ogromne chmury i zero widoczności. Był to mój ostatni dzień na Maderze, więc nie miałam wyboru i postanowiłam się wybrać. Pewnie ze względu na słabe warunki szlak był prawie, że pusty. Kto przecież w taką pogodę wybiera się w góry 🙂
Pierwsza część trasy prowadzi do schroniska i ten kawałek liczy 2,5 km. Można go przejść w trochę ponad godzinę. Trasa jest przyjemna, nie jest trudna, nie wymaga żadnego przygotowania fizycznego. W internecie spotkałam się z określeniami, że jest to trasa łatwa i tak też bym ją określiła.
Kawałek mierzący 300 metrów od schroniska na szczyt jest zdecydowanie bardziej wymagający. Są to po prostu schody. Tutaj można się zmęczyć i zwątpić w swoje siły. Najlepszym lekarstwem na pokonanie tego odcinka jest wolne tempo. Chciałabym napisać, że wszelkie trudy zrekompensują cudne widoki górskie, ale tego nie wiem… Na szczycie bowiem widoczność była żadna. Widziałam jedynie chmury, które dokładnie przykryły wszystkie szczyty gór.
Po zejściu ze szczytu zatrzymałam się na chwilkę w schronisku. Można tam kupić ciepłe napoje, jedzenie i skorzystać z toalety. I wyruszyłam w drogę powrotną.
Całość zajęła mi tylko 3 godziny. Jak widzisz trasa jest łatwa, szybka i pod warunkiem, że świeci słońce to można rozkoszować się górskimi widokami 🙂 Na pogodę jednak wpływu nie ma nikt, więc ja potraktowałam pokonanie trasy PR 1.2 Vereda do Pico Ruivo jako fajny trening cardio na łonie natury 🙂
Hotele na Maderze – gdzie spać
Szukasz noclegu na Maderze? Oto kilka propozycji noclegowych.
